Het monster van keer op keer

Pestprotocollen, anti-pest apps, stop met pesten-games…als leraar is het al heel moeilijk om pesten in de klas te stoppen. Maar wat nou als je überhaupt niet ziet dat er gepest wordt? Wetenschapper Tessa Kaufman deed onderzoek naar verborgen pesten: Micro-agressie. ‘Subtiele, dagelijkse discriminatie kan een veel grotere negatieve impact hebben op een leerling dan je denkt.’

De pester wordt steeds ongrijpbaarder, schreef columniste Nynke de Jong in het AD tijdens de laatste Week tegen het pesten. ‘Toen ik jong was stond de klootzak van de school in het fietsenhok de gepeste voor zijn kop te rossen.’ Nu is het omkeren van de boekentas vervangen door online pesten en treiteren, aldus de schrijfster. Waar pesten überhaupt al moeilijk is tegen te gaan, is deze vorm voor de leraar nog minder makkelijk te spotten en te voorkomen. Volgens socioloog Tessa Kaufman, werkzaam bij de Rijksuniversiteit Groningen, is onopvallend pesten sowieso een probleem, niet alleen online. Kaufman deed onderzoek naar subtiele stigmatisering: micro-agressie, een uit de VS overgewaaid begrip. Dit gaat om negatieve, neerbuigende boodschappen richting minderheidsgroepen die bijvoorbeeld een andere afkomst, seksualiteit of levensbeschouwing hebben. Vaak niet negatief bedoeld en ze worden dan ook afgedaan met: ‘Ach, dat vindt zij niet erg, toch?’ of ‘We kennen elkaar, hij weet dat ik het goed bedoel.’

Klik hier voor het volledige interview met Tessa Kaufman in onderwijsmagazine Schooljournaal van CNV Onderwijs.